Het Ceciliaklooster

Het Ceciliaklooster vinden we aan de Oudezijds Voorburgwal. Het is het laatste klooster in een rij van drie aaneengesloten kloostercomplexen, de conventen van Agnieten, Catharina en als laatste Cecilia. Deze drie kijken op hun beurt weer uit naar vier andere kloosters aan de overzijde van de Voorburgwal die officieel in de Nes zijn gesitueerd. Kijken ze echter de andere kant op, over de Achterburgwal, dan hebben ze zicht op het Ursulaklooster en het klooster van de Paulusbroeders. Je merk wel, er zit hier, oneerbiedig gezegd, een heel nest.

Van het Ceciliaklooster is vrijwel niets overgeleverd, dat wil zeggen dat de kloosterarchieven verloren zijn gegaan. Maar gelukkig zijn er ook andere bronnen, zoals de belastingkohieren en oorkonden over aan- en verkopen. Maar ook zijn er nog waardevolle verschillende handschriften die in de bibliotheek van de UVA, de Koninklijke Bibliotheek in Den Haag en in het British Library in Londen worden bewaard.

Het kloosterbezit van de Ceciliazusters omvat naast hun eigen complex ook een achttal huizen, allemaal aan de Oude Zijde en bezitten ze enkele stukken grond in de buurt van het Reguliersklooster. Ook houden ze koeien, maar tot hun verdriet raken ze deze in 1573 kwijt aan de Geuzen die buiten de stad alle grazende koeien roven. In de tweede helft van de 16e eeuw zien we een enorme teloorgang in hun inkomsten en een krimpend bezit. Als men in de aanloop naar de opheffing een lijst van inkomsten opmaakt, blijkt dit nog maar een schamele 623 gulden te bedragen.

In tegenstelling tot veel andere kloostercomplexen worden hun kloostergebouwen niet afgebroken. De stad heeft plannen voor het complex en het gaat daarmee een roemruchte toekomst tegemoet. Weliswaar is er nadien veel aan vertimmerd en uitgebreid, maar het is nog steeds mogelijk op de binnenhof van het Ceciliaklooster rond te lopen.

Ook nieuwsgierig naar de geschiedenis van het klooster na 1585? Lees het allemaal in het boek GEBED ZONDER END